Ne ömrümün bu harika 12 yılını ne de bu aşkın üzerine güneş gibi doğan bebeğime nazar değsin istemem. Yinede nasıl bu kadar şanslı olabildiğime inanamıyorum bazen. Hayatımın aşkı elimi tutarken ikimizin bu dünyadaki belki de gerçek en büyük aşka hayat verebilmemiz bile bana mucize gibi geliyor....Aşkın çok farklı şekilleri var... Biz sevgilimle ( yani kocamla ) kadın erkek arasında yaşanan aşkın örneğiyiz. ADA'ya ikimizin de karşılıksız, anlatılmaz ve tanımlanamaz aşkı ise Anne - Baba'nın çocuğuna duyduğu aşk ....
Ve bu aşk sanki tüm aşklara koşulsuzca galip gelir...Sakın yanlış anlaşılmasın bahsettiğim çocuktan sonra ki aşkın yok olması falan değil...Aksine bence birlikte hayat verdiğiniz mucize aşkınızı pekiştiren eğer gerçek aşksa sizi birbirinize daha da sıkı bağlayan bir şey...İkiniz ortak birine aşıksınız kolay mı... Bu ortaklığı paylaşırken ve tabi paylaştığını farkındayken üstelik hayat yanınızda akıp giderken arada benim gibi durup şükretmek gerek sanki....Sahip olduklarımıza, sahip olabildiklerimize....
